DOBRA DOBRA, i tak byś nie napisała wcześniej, a poza tym ja tu jestem chorym, cierpiącym człowiekiem i przydałaby się odrobina ludzkiego współczucia oraz zrozumienia!
Nie trzeba było być znawcą by móc z całą pewnością stwierdzić, że Sky była kolokwialnie mówiąc najebana. Na obronę tego bezbronnego i, jak z resztą wszystkie moje postacie, niewinnego dziewczątka trzeba zauważyć, że wprowadzanie się w stan porządnego upojenia nie należało u niej do często praktykowanych czynności, a dzisiejszego wieczora było spowodowane tylko i wyłącznie zawodem miłosnym. I lekką utratą kontroli. Mimo iż teoretycznie zdawała sobie sprawę z tego co dzieje się dookoła niej, znajdowała się w tym śmiesznym stanie w którym cały otaczający świat znajduje się za swego rodzaju zasłoną, nadającą całej sytuacji lekko abstrakcyjny i nierealistyczny charakter. Trochę marudziła, kiedy Salvador uparł się, że czas wracać - rozumiała, że się o nią martwił albo za nią wstydził, ale bez przesady, noc była jeszcze młoda, a oni tak rzadko wychodzili! - ale nie stawiała większego oporu. Bądź co bądź Sally również należał do uroczych chłopców, co zauważyła jakimś cudem dopiero teraz, kiedy szumiało jej w głowie, a świat wydawał się znacznie weselszy. Fakt faktem, była uciążliwą pasażerką już od chwili odpalenia samochodu; rozsiadłszy się wygodnie na przednim siedzeniu zaczęła przerzucać stacje radiowe, od czasu do czasu zatrzymując się na chwilę przy czymś i śpiewając, albo opowiadała obu panom różne w jej mniemaniu bardzo zabawne historie, których nie kończyła z powodu nadmiernego rozbawienia. To wszystko byłoby jeszcze do zaakceptowania, ale Sky przecież musiała odwalić coś więcej. Przerzuciwszy kolejną stację uznała, że ma dosyć szukania, i przeniosła spojrzenie na Sally'ego. Wypity alkohol cały wieczór podpowiadał jej, że jej kumpel jest naprawdę uroczym chłopcem, a teraz w świetle zachodzącego słońca, skupiony na drodze, wydał jej się jeszcze bardziej pociągający. Do tego stopnia, że nie myśląc za wiele - albo raczej wcale - nagle przechyliła się w jego stronę i, chociaż początkowo planowała tylko niewinnie cmoknąć go w policzek, zwyczajnie go pocałowała. Nie pytajcie mnie, czy pojebało ją do reszty, bo chyba tak; była pijana, nie rozpatrywała spraw w tak przyczynowo-skutkowych kategoriach jak to, że rozprasza kierowcę prowadzącego pojazd, co może prowadzić do różnych konsekwencji. Ogarnęła się dopiero kiedy w coś uderzyli, i nawet pomimo ilości wypitego alkoholu krzyknęła.
- Co to było? - zapytała, próbując dojrzeć za szybą źródło uderzenia. Przez moment chciała nakrzyczeć na Sally'ego, że powinien był uważać na drodze, ale nie była aż tak pijana, by nie dostrzec w tym pewnej hipokryzji. Wyprostowała się w fotelu pasażera, by zerknąć na drogę, nagle czując się nieco bardziej trzeźwo.

Katarzyneczka, widzisz jaka ty kochana! W przeciwieństwie do Sally'ego, który okazał się być trochę chujkiem, skoro nagle się na nią wściekł, wprowadzając jeszcze bardziej nerwową atmosferę. Sky miała ogromną nadzieję, że wpadli na zwierzę albo jakąś inną nieruchomą przeszkodę i nie dopuszczała do siebie myśli, że mogłoby być inaczej. Kiedy Sal tak bezczelnie zrzucił na nią winę za wypadek, sama też się na niego wkurzyła i nagle przestała czuć że ponosi odpowiedzialność. Jakim prawem tak nagle się na nią wkurwiał i wytykał jej błędy? To nie była pora na takie kłótnie. Zupełnie jakby sama też nie była zdenerwowana tym całym wypadkiem. Frajer. Odczekawszy kilka sekund wysiadła, chwiejąc się nieco.
- To nie była moja wina! O co ty się tak wściekasz? - Nawet trzasnęła drzwiami od samochodu żeby zaakcentować swoją złość. Nie da sobą pomiatać w kryzysowych sytuacjach! Postanowiła skupić się na sprawie priorytetowej i podobnie jak Sal (choć postanowiła go teraz ignorować) zaczęła szukać śladów z przodu pojazdu. Jeśli coś się zepsuło, natychmiast mogłaby to naprawić, więc to akurat nie był problem. Pozostawała jednak ta gorsza kwestia - w co uderzyli. Sky bała się rozejrzeć dookoła, nie wiedząc czego może się spodziewać. Z drugiej strony, przecież nie było słychać żadnego wołania o pomoc ani innych dźwięków wskazujących na czyjąś obecność, a to musiał być dobry znak, prawda? Nie dopuszczała do siebie myśli, że to mogłaby być aż tak poważna sprawa. Że coś albo kogoś zabili.

Kacha, Jas, czasami was nienawidzę, mam przejebane, bo na środę na historię mam do przeczytania 800 stron, i oczywiście zaczęłam dopiero dzisiaj, a wy tutaj jakieś posty chcecie! Więcej przemyśleń i odczuć? Skylar po pierwsze czuła się zdecydowanie nietrzeźwa, chociaż cały stres i adrenalina związana z wypadkiem sprawiły, że płynnie przeszła z najradośniejszej fazy upojenia alkoholowego do tej mniej pożądanej, w której bardzo chcesz wytrzeźwieć, bo zdajesz sobie sprawę, że nie możesz sobie teraz pozwolić na bycie pijanym, ale mimo wszystko alkohol krążący w organizmie nie pozwala ci na pełną koncentrację oraz ogarnięcie. Z tegoż powodu wcale nie czuła się aż tak głupio, jak powinna. Po pijanemu pocałowanie Sally'ego nie wydawało jej się jakąś wielką rzeczą; przecież on co rusz zaliczał jakieś dupeczki, więc jeden niewinny pocałunek nie powinien być dla niego złamaniem ślubów czystości. Westchnęła ciężko, poirytowana zachowaniem kumpla, ale zaraz później zaczęła się cała afera o buta i Sky zrozumiała, że to wszystko nie jest śmieszne.
No bo Hugo miał rację ze swoim bystrym spostrzeżeniem - zwierzęta nie nosiły butów.
- PRZESTAŃ! - Ponownie odwróciła się do Salvadora, tym razem z niebezpieczną nutą paniki w głosie. Kto wie, może zaraz wpadnie w histerię. No bo kurwa, nie mógł tak sobie bezceremonialnie ogłaszać, że uderzyli w człowieka. Nie miał do tego prawa. - Hugo ma rację. To na pewno było jakieś zwierzę, a ten but to zbieg okoliczności i niepotrzebnie panikujesz i ... - urwała, nie wiedząc jak mogłaby bardziej uargumentować słuszność takiej wersji wydarzeń. No i bała się, że załamie jej się głos, bo to naprawdę było dla niej za dużo wrażeń!