Nikoś niczym prawdziwy szofer czekał grzecznie w zaparkowanym samochodzie i w przeciwieństwie do Bambie nie miał żadnych powodów do stresu. Z opuszczonymi wszystkimi szybami i rozkurwiającą muzyką w głośnikach palił spokojnie papierosa, od czasu do czasu taksując wzrokiem przechodzące dziewczyny i posyłając krótkie półuśmieszki w stronę tych, które uznał za wystarczająco atrakcyjne. Wycieczka do miasta nie była dla niego żadnym ogromnym poświęceniem, tym bardziej, że nie miał żadnych lepszych planów na dzisiejszy dzień, i na początku całkiem dobrze się bawił. Teraz jednak, po ponad dwudziestu minutach oczekiwania, dwóch papierosach i czterech krótkich wymianach zdań z jakimiś przypadkowymi dupeczkami zaczynał się naprawdę nudzić. I irytować. Ile może trwać wypierdalanie jakiegoś durnego futrzaka gdzieś na ulicy? Być może nie zirytowałby się aż tak bardzo gdyby nie fakt, że kiedy w końcu dostrzegł Bambie, dalej dzierżyła w rękach klatkę z kotem. Kotem, którego miała zamiar porzucić na pastwę losu, gwoli ścisłości. Westchnąwszy ciężko, Nikoś zaciągnął się papierosem i pokręcił głową w geście niemej dezaprobaty. Poczekał aż dziewczyna zatrzaśnie za sobą drzwi.
- To było do przywidzenia, Reid - rzucił lakonicznie, nie mogąc powstrzymać krzywego uśmiechu. Od samego początku był niemal pewien, że Bambie nie będzie potrafiła pozbyć się tej durnej kuli futra, nawet jeśli gadała o tym całą drogę. W sumie zaczynał żałować, że nie podjął żadnego zakładu; przynajmniej miałby z tego wszystkiego jakiś zysk. Zmierzwił dłonią włosy i strzepnął popiół z papierosa za okno. - Oh nie, pies zjadłby kota. Jakie to dramatyczne. Nie martw się, nawet najtwardsza osoba postąpiłaby na twoim miejscu dokładnie tak samo - zadrwił z Bambusa, a potem zamilkł na chwilę, bo w zupełnie naturalnym dla niego odruchu zagapił się na wyjątkowo zgrabny tyłek dziewczyny, która właśnie przeszła chodnikiem. Nawet podniósł okulary przeciwsłoneczne żeby lepiej się przyjrzeć. Chociaż tyle miał pożytku z tej bezsensownej wyprawy!
- Hm, w każdym razie - Straciwszy dziewczę z oczu, powrócił myślami na ziemię i podjął przerwany wątek jakby nigdy nic. - Chcesz już wracać do domu i błagać Mins o przebaczenie do końca twoich nudnych dni, czy może masz zamiar podjąć kolejną próbę, tym razem w jakiejś, hm, strefie wolnej od psów? - Uniósł brwi. - Nie chcę poganiać twoich mrocznych planów, ale nie mam całego dnia. Brigitte obiecała, że wieczorem ogarnie mi jakieś jedzenie - dodał i dopiero po tych słowach uświadomił sobie, że Bibi przecież musi być gdzieś w okolicy. W pierwszej chwili pomyślał, że może da jej znać że jest w centrum i zgarnie ją i Ariel samochodem w drodze powrotnej, ale zaraz potem jego umysł zdominowały te wszystkie ładne nieznajome dziewczyny, których tyle tutaj się kręciło. Kto wie, czy nie nadarzy się okazja na podwiezienie ładnej autostopowiczki? A Bibi to Bibi, zawsze będzie pod ręką.

W odpowiedzi na jej buntownicze 'w życiu nie będę jej o nic błagać' zrobił mniej więcej taką minę. Bambie była czasami śmieszna z tym swoim przekonaniem o własnej nieustępliwości i sile. A skoro już o nieustępliwości mowa - Nikoś nie mógł powstrzymać parsknięcia śmiechem gdy usłyszał, że ma wziąć do siebie jakiegoś wkurwiającego, agresywnego pchlarza. Bambie chyba musiała dostać jakiegoś udaru; od kiedy niby Nikołaja Berlioza traktowało się jak schronisko albo organizację charytatywną? Na palcach jednej ręki mógłby policzyć, kiedy ostatnio bezinteresownie coś dla kogoś zrobił.
- Po pierwsze TY weźmiesz, nie MY. Ja nie mam z tym nic wspólnego - sprostował spokojnie i ponownie zaciągnął się papierosem. Nie to żeby się bał jakiejś okrutnej zemsty ze strony drugiej panny Reid; po prostu jakoś nie chciało mu się bawić w porywanie kotów. - I nie, wyobraź sobie, że nie wożę ze sobą przekąsek w postaci kociej karmy. Jezu, Bambie - westchnął ciężko, by wyrazić w ten sposób swoje współczucie dla dziwnego toku rozumowania przyjaciółki. Pewnie tak naprawdę wcale nie uważał jej za jakąś głupią, ale wiadomo, jak to jest z takimi żarcikami. - I daruj sobie te uśmieszki, skarbie, próbowano mnie już przekupywać znacznie skuteczniejszymi metodami niż jakimś miernym trzepotaniem rzęsami. Uwierz, gdybyś chciała je wypróbować, musiałabyś zredukować ilość twoich ubrań co najmniej o połowę - Uniósł brwi i posłał jej sugestywny uśmiech w stylu 'ifyouknowwhatimean', a potem nieznacznie się skrzywił, bo jego spojrzenie powędrowało w kierunku potwora w klatce. Generalnie nie przepadał za kotami, a ten tutaj wyglądał na szczególnego skurwiela. - Bibi też możesz odpuścić. Po pierwsze dawanie zwierzątek jest dobre dla jakichś pedałów, a po drugie co jeśli Bibi skupiłaby się za bardzo na opiece nad kotem i przestała mi gotować albo ogarniać pokój? Czy ty w ogóle myślisz nad tym, co proponujesz? - Ponownie pokręcił głową z politowaniem i zaciągnąwszy się po raz ostatni, wyrzucił niedopałek przez okno. - To co, jedziemy czy poczekamy, aż mnie odholują? - zapytał nieco niecierpliwie, spoglądając na Bambie. Jeśli myślała, że Nikoś ulegnie i pomoże jej w tym dziwnym planie, to grubo się myliła. On naprawdę potrafił być nieugięty i miał gdzieś, że dziewczę posiada ten swój chujowy talent. - I spróbuj użyć na mnie tych swoich sztuczek, a wysadzę cię na środku pustyni - zastrzegł.

Parsknął śmiechem i na chwilę odwrócił wzrok od ulicy, by posłać Bambie pełne politowania spojrzenie. Albo Bambus był naprawdę słaby w takich ściemach, albo Nikoś miał zbyt dużą wiarę w swoje łóżkowe bądź stodolane (hehe) zdolności, by się nabrać. Swoją drogą ciężko winić Nikosia, że czuł się w tym temacie pewnie, skoro tyle razy dziewczyny zapewniały go o jego zajebistości, a nawet jak nie wyrażały swojej aprobaty werbalnie, to i tak widział, że są szczerze ukontentowane. (doceńcie kunszt eufemizmów!)
- Bambie, powiedzmy sobie szczerze - westchnął i odpalił silnik, zauważywszy w lusterku wyjeżdżający zza zakrętu radiowóz. Nie chciał dostać mandatu, mimo że pewnie i tak kazałby go zapłacić Reidównie. To w końcu byłaby pośrednio jej wina. - Jeśli masz ochotę na powtórkę, wystarczy poprosić. Nie musisz mnie podpuszczać w tak dziecinny sposób - Tak, generalnie w świecie Nikołaja wszystko sprowadzało się do tego, kto kogo chce zaciągnąć do łóżka i w jakim czasie. Jego zdaniem Bambie coraz bardziej zbierała się w sobie, żeby namówić go na jakąś powtóreczkę. Czekał tylko, aż da mu do zrozumienia, że jest gotowa - wiadomo, że Nikoś nigdy nie odmówiłby przyjaciółce!
- Daj spokój, Bibi kocha mnie i bez twoich pomysłów. Ogarnia mi dzisiaj kolację - uciął tę bezsensowną w jego mniemaniu dyskusję i podkręcił trochę muzykę, żeby nie musieć już słuchać Reid. Dobra, żartuję, po prostu lubił jak jest głośno podczas jazdy. Przez chwilę chciał gwałtownie zaprotestować, że nie będzie zapierdalał do żadnego głupiego sklepu po głupią karmę, ale przyszedł mu do głowy genialny plan, więc się powstrzymał. - Niech ci będzie, Reid, ale następnym razem wynajmij sobie innego pachoła - odparł tylko, posłusznie wioząc Bambusa do najbliższego zoologicznego. - Ale zaraz potem wracamy do domu - zastrzegł jeszcze na wszelki wypadek. A w głowie dalej kiełkował mu mroczny plan!

- Jasne, jasne - odparł automatycznie, nawet nie starając się brzmieć wiarygodnie. Nikoś miał taką irytującą cechę, że kiedy tylko ktoś próbował go pouczyć, naprostować albo w jakikolwiek inny sposób wpłynąć na jego postawę, natychmiast się wyłączał i tylko twierdząco potakiwał głową, tak żeby ktoś się odwalił. Poza tym niespecjalnie słuchał Bambie, bo musiał skupiać się na prowadzeniu, znaczy pewnie nie musiał, bo w przeciwieństwie do mnie Nikoś to zdolny chłopak i takie rzeczy jak jazda autem przychodziły mu z łatwością, ale od kiedy przekonałam się na własnej skórze że to jest nie do ogarnięcia mam więcej szacunku do koncentracji za kółkiem. Dobra, nieważne.
- Wiem, że zazdrościsz Bibi chłopaka idealnego, ale sory, nie rzucę jej dla ciebie - Doskonale wiedział, że nie do końca o to jej chodzi, ale z premedytacją postanowił zinterpretować jej słowa po swojemu. W sumie tak jak zwykle.
Kiedy podjechali pod sklep Nikoś oświadczył, że nie chce mu się wychodzić z samochodu, ale poczeka na przyjaciółkę. I rzeczywiście poczekał! Z tym, że w momencie w którym Bambus wyszedł z zoologicznego, Berlioz zaśmiał się złośliwie i odpalił furę, a potem zanim Reidówna zdążyła użyć na nim swojej mocy odjechał, trąbiąc jeszcze kilka razy, żeby tym bardziej zaakcentować swój triumf. Wiedział, że kiedy Bambie znajdzie sposób żeby wrócić do rezydencji - a prędzej czy później na pewno jej się to uda - będzie martwy, ale to nic. Był z siebie dumny!