1
Charles Oliviera - Sebastian Stan Pią Sty 18, 2013 2:26 pm
Charles
Imię i nazwisko: Charles Ezra Oliviera
Wiek: 19 lat
Data urodzenia: 23 września
Wygląd: Sebastian Stan
Historia: Przez pierwsze cztery lata swojego życia nazywał się Carlos Olivier, ale po tym jak wygrał kasting na rolę małego synka głównej bohaterki znanej telenoweli, rodzice - w trosce o jego przyszłą karierę - postanowili zmienić mu imię i nazwisko, by nie mylono go ze znanym wenezuelskim aktorem Carlosem Olivierą. Czyli jak się domyślacie, Charles był kiedyś najbardziej rozpoznawalnym dzieckiem Wenezueli. A ta troska rodziców to była kpina.
Fabio i Delia byli aktorami drugiej kategorii. Grywali jedynie role, których nikt nigdy nie chciał wziąć i nie wychodzili na tym zbyt dobrze. Fabio na swoim koncie miał rolę Przechodnia z sedesem na głowie, Dolną połowę Zombie, Księdza udzielającego ślubu (chyba w piętnastu różnych telenowelach) i jego największy sukces: Porywacza małych piesków. Natomiast filmografia Delii była prosta: grywała lafiryndy. Poznali się kiedy w jednym z seriali ksiądz miał romans z lafiryndą.
Fabio i Delia nie nadawali się na rodziców, ale mieli Carllito.
Można powiedzieć, że Charles wychował się na planie filmowym. Nawet przed pierwszym angażem rodzic zabierali go ze sobą do pracy. Był dosyć spokojnym dzieckiem, więc wystarczało zajrzeć do niego od czasu do czasu, nakarmić, zmienić pieluchę, a przez resztę czasu jakby nie istniał. I zaoszczędzało się na nianię.
Kiedy jednak miał cztery i pół roku stało się coś nieoczekiwanego. Mały Carlos chodził sobie między różnymi planami i nagle zauważył wielką kolejkę dzieci. Pomyślał sobie, że może coś rozdają, więc stanął sobie obok nich. Lubił darmowe przekąski. Nawet nie zauważył kiedy ktoś go wetknął za jakieś drzwi i kazał udawać, że się śmieje. Potem, że płacze. A na koniec miał udać zawstydzonego. Carlos często udawał z rodzicami różne rzeczy, kiedy oni sami ćwiczyli swoje role, więc była to dla niego pestka.
I tym samym Carlos otrzymał rolę małego Iwo i parę miesięcy później pokochała go cała Wenezuela. Każdy rozpływał się jaki to on jest śliczny, jaki milusi, jaki słodziaczek. W "Honorze Loretty" grał do czasu kiedy ukończył 10 lat. Wtedy główna bohaterka (jego matka) postanowiła nie przedłużać kontraktu i wszystko niespodziewanie się skończyło.
Charles jednak stale dostawał jakieś rolę, nie tylko w serialach, ale i filmach, i reklamach. Był sławny.
Wiecie jak sława wpływa na nastolatki. W wieku dwunastu lat Charles zaczął ćpać. Może dlatego, że wydawało mu się, że może wszystko. Nie podlega nikomu. Może dlatego, że towarzystwo źle na niego wpływało. A może dlatego, że czegoś brakowało mu swoim życiu.
Z czasem Charles stał się bardziej celebrytą niż aktorem, o ile można tak nazwać szesnastoletniego chłopca. Nie otrzymywał już żadnych nowych propozycji filmowych. W nauce był strasznie do tyłu względem swoich rówieśników.
Był na granicy depresji.
Któregoś dnia na imprezie jednego z reżyserów, Charles po raz kolejny ledwo co kontaktował ze światem. Zanim się nie obejrzał ten cały reżyser prowadził go do swojej sypialni. Po wszystkim Charles czuł się jak śmieć. Wlazł na dach budynku i niewiele się wahał zanim skoczył. A potem zamiast spadać poleciał.
W rezydencji jest trzeci rok. Wenezuelskie media utrzymują, że popełnił samobójstwo.
Talent: Jest wróżkiem. Ma fioletowe motyle skrzydełka (które potrafi ukryć) i wyczarowuje magiczny pył pozwalający innym latać z nim.
Charakter: Wiele osób ma różne wyobrażenie na temat Charlesa. Jedni widzą w nim jedynie tego małego słodkiego chłopca z "Honoru Loretty". Inni patrzą zniesmaczeni na to jak skończyła się jego kariera, choć przecież otwierało to przed nimi tyle różnych możliwości. A jeszcze inni zazdroszczą mu nie wiadomo czego.
Nikt jednak go nie zna. On sam siebie nie zna. Nie wie kim jest, jakie wartości nimi kierują, jaki cel obrać dla swojego życia. Kompletnie nic nie wie i nic nie robi aby to zmienić. Stanął w miejscu i nawet przez głowę mu nie przeszło, aby się gdzieś ruszyć.
Taki stan zdecydowanie można byłoby nazwać kryzysem.
Brak jakiejkolwiek motywacji może być dla człowieka druzgoczący. Może sprawić, że przestajemy dostrzegać pozytywne strony naszego życia. Kompletnie nic nie jest nas w stanie zadowolić. Nie obchodzi cię już gdzie mieszkasz, z kim się zadajesz, co robisz wieczorem. Żyjesz z dnia na dzień nie myśląc co cię czeka. Zaczynać przestać istnieć.
Charles czasami ma wrażenie, że nie istnieje. Że jest mitem, a jego skrzydła jedynie to potwierdzają. Jest nierealny, nie związany z rzeczywistością, a tym samym i nie związany z innymi ludźmi.
Naprawdę nie istnieje. Bo nikt przecież nie wierzy we wróżki.
Grupa: zmiennokształtny
Poziom zaawansowania: średniozaawansowany
Wiek: 19 lat
Data urodzenia: 23 września
Wygląd: Sebastian Stan
Historia: Przez pierwsze cztery lata swojego życia nazywał się Carlos Olivier, ale po tym jak wygrał kasting na rolę małego synka głównej bohaterki znanej telenoweli, rodzice - w trosce o jego przyszłą karierę - postanowili zmienić mu imię i nazwisko, by nie mylono go ze znanym wenezuelskim aktorem Carlosem Olivierą. Czyli jak się domyślacie, Charles był kiedyś najbardziej rozpoznawalnym dzieckiem Wenezueli. A ta troska rodziców to była kpina.
Fabio i Delia byli aktorami drugiej kategorii. Grywali jedynie role, których nikt nigdy nie chciał wziąć i nie wychodzili na tym zbyt dobrze. Fabio na swoim koncie miał rolę Przechodnia z sedesem na głowie, Dolną połowę Zombie, Księdza udzielającego ślubu (chyba w piętnastu różnych telenowelach) i jego największy sukces: Porywacza małych piesków. Natomiast filmografia Delii była prosta: grywała lafiryndy. Poznali się kiedy w jednym z seriali ksiądz miał romans z lafiryndą.
Fabio i Delia nie nadawali się na rodziców, ale mieli Carllito.
Można powiedzieć, że Charles wychował się na planie filmowym. Nawet przed pierwszym angażem rodzic zabierali go ze sobą do pracy. Był dosyć spokojnym dzieckiem, więc wystarczało zajrzeć do niego od czasu do czasu, nakarmić, zmienić pieluchę, a przez resztę czasu jakby nie istniał. I zaoszczędzało się na nianię.
Kiedy jednak miał cztery i pół roku stało się coś nieoczekiwanego. Mały Carlos chodził sobie między różnymi planami i nagle zauważył wielką kolejkę dzieci. Pomyślał sobie, że może coś rozdają, więc stanął sobie obok nich. Lubił darmowe przekąski. Nawet nie zauważył kiedy ktoś go wetknął za jakieś drzwi i kazał udawać, że się śmieje. Potem, że płacze. A na koniec miał udać zawstydzonego. Carlos często udawał z rodzicami różne rzeczy, kiedy oni sami ćwiczyli swoje role, więc była to dla niego pestka.
I tym samym Carlos otrzymał rolę małego Iwo i parę miesięcy później pokochała go cała Wenezuela. Każdy rozpływał się jaki to on jest śliczny, jaki milusi, jaki słodziaczek. W "Honorze Loretty" grał do czasu kiedy ukończył 10 lat. Wtedy główna bohaterka (jego matka) postanowiła nie przedłużać kontraktu i wszystko niespodziewanie się skończyło.
Charles jednak stale dostawał jakieś rolę, nie tylko w serialach, ale i filmach, i reklamach. Był sławny.
Wiecie jak sława wpływa na nastolatki. W wieku dwunastu lat Charles zaczął ćpać. Może dlatego, że wydawało mu się, że może wszystko. Nie podlega nikomu. Może dlatego, że towarzystwo źle na niego wpływało. A może dlatego, że czegoś brakowało mu swoim życiu.
Z czasem Charles stał się bardziej celebrytą niż aktorem, o ile można tak nazwać szesnastoletniego chłopca. Nie otrzymywał już żadnych nowych propozycji filmowych. W nauce był strasznie do tyłu względem swoich rówieśników.
Był na granicy depresji.
Któregoś dnia na imprezie jednego z reżyserów, Charles po raz kolejny ledwo co kontaktował ze światem. Zanim się nie obejrzał ten cały reżyser prowadził go do swojej sypialni. Po wszystkim Charles czuł się jak śmieć. Wlazł na dach budynku i niewiele się wahał zanim skoczył. A potem zamiast spadać poleciał.
W rezydencji jest trzeci rok. Wenezuelskie media utrzymują, że popełnił samobójstwo.
Talent: Jest wróżkiem. Ma fioletowe motyle skrzydełka (które potrafi ukryć) i wyczarowuje magiczny pył pozwalający innym latać z nim.
Charakter: Wiele osób ma różne wyobrażenie na temat Charlesa. Jedni widzą w nim jedynie tego małego słodkiego chłopca z "Honoru Loretty". Inni patrzą zniesmaczeni na to jak skończyła się jego kariera, choć przecież otwierało to przed nimi tyle różnych możliwości. A jeszcze inni zazdroszczą mu nie wiadomo czego.
Nikt jednak go nie zna. On sam siebie nie zna. Nie wie kim jest, jakie wartości nimi kierują, jaki cel obrać dla swojego życia. Kompletnie nic nie wie i nic nie robi aby to zmienić. Stanął w miejscu i nawet przez głowę mu nie przeszło, aby się gdzieś ruszyć.
Taki stan zdecydowanie można byłoby nazwać kryzysem.
Brak jakiejkolwiek motywacji może być dla człowieka druzgoczący. Może sprawić, że przestajemy dostrzegać pozytywne strony naszego życia. Kompletnie nic nie jest nas w stanie zadowolić. Nie obchodzi cię już gdzie mieszkasz, z kim się zadajesz, co robisz wieczorem. Żyjesz z dnia na dzień nie myśląc co cię czeka. Zaczynać przestać istnieć.
Charles czasami ma wrażenie, że nie istnieje. Że jest mitem, a jego skrzydła jedynie to potwierdzają. Jest nierealny, nie związany z rzeczywistością, a tym samym i nie związany z innymi ludźmi.
Naprawdę nie istnieje. Bo nikt przecież nie wierzy we wróżki.
Grupa: zmiennokształtny
Poziom zaawansowania: średniozaawansowany
