Imię i nazwisko: Humphrey Nero Keats

Wiek: 21

Data urodzenia: 01.01

Wygląd: Nie wiem, czy przystojny, ale ma brodę na miejscu.
Florian Neuville


Historia: Myślę, że nie warto zastanawiać się jaka jest moja historia. Wprawdzie tak dużo zmienia się każdego dnia - jesteśmy zagubieni już od początku, a im bliżej końca tym mniej wiemy o sobie. Ale nie ja, ja bowiem doskonale się w reszcie zrozumiałych bądź mniej listów miłosnych wysyłanych pod wpływem gniewu, słabości z rąk mojej matki. Śle ona dwa słowa "mamy dziecko", a w odpowiedzi dostaje zawiadomienia: jedno o wynajmie domu do którego ma się sprowadzić, drugie opowiada o uczuciu, którego się nie spodziewała. Nienawiści. Zostaje więc sama, na zgliszczach swych marzeń, z dzieckiem u boku, pieniędzmi pod drzwiami, psem, kotem, Hiszpanami za ścianą.
Kobieta wiedzie życie z innym mężczyzną. On zaakceptował dziecko, dom, psa, południowców w sąsiedztwie. Mają kolejne pociechy, czas płynie nieubłaganie. Pojawiają się kolejne listy. Gdy je dziś czytam, spalają mi wnętrza. Naiwność, chciwość, bezradność - brak godności. Zapewniam siebie jak mocno to mnie upadla: będąc jej dzieckiem, jej kawałkiem ciała. Czy się skończyło wraz z ostatnim tchnieniem. Dymu.
Nauka przebiegała mi indywidualnie, byłem prymusem w jednoosobowej klasie - brak mi tylko tu oceny z życia społecznego. Wychowanie do życia w rodzinie, też o tym pojęcia nie miałem, lecz wystarczało na dyplom, toteż go otrzymałem. Palę mosty za sobą, wrażenie może błędne jak się zdaje gdy oglądamy mój dowód w którym wciąż jeszcze widnieje imię matki.
Mieszkam w mieszkaniu takim jak każdy inny obywatel, tyle że moje mieszkanie jest ukryte pod ziemią, za lasem.
W listach ma matka wspomina, gdy będąc młodym ocalałem z pożaru. Ojciec co prawda nie odpowiadał jej chętnie, a i tym razem czek zawierał skrupulatnie odliczoną kwotę. Chciałbym go znaleźć, jego który winien jest mi kilkaset tysięcy za śmierć mojej matki. Która na koniec nazwała go p o p a p r a ń c e m.

Talent: piroman z patentem na ogień

Charakter: Nie jestem miły. Mam niezdrową chęć zaprzeczać Ci w każdym momencie w którym się odezwiesz, lubię ganić twoje bezwarunkowe odruchy, smarować ci oczy wymiocinami których jeszcze nie wypowiedziałeś. Zastąp mnie, gdy oczekujesz chciwości w ganianiu za piłką. Odetnij mnie, od wszystkiego co kochasz. Nie zapomnij. Gdy mam humor lepszy, zachowam się po ludzku i podzielę się z tobą moim ograniczeniem. Dostaniesz dwie krople mego wczorajszego odruchu wymiotnego na widok ciebie smażącej się w mym piekle.
Wcale nie mam ochoty Cię poznać. Więc nie zapytam o imię, numer, kolor, kawę. Nie pragnę wcale twego ciała, nie wmawiaj sobie, że jesteś mi przeznaczona. Od dawien dawna odgradzam się szerokim na trzy palce murem od twoich obleczonych cellulitem ud. Pamiętaj, nie zmienisz mnie, kimkolwiek byś nie chciała być. Ty też, druhu mój, powierniku od siedmiu boleści.
Nie szczędzę Ci czasu, możesz mówić. Nie rozumiem Twoich słów, nie walcz o mnie, nie przepraszaj, nie kładź się, nie rób scen. Złóż te kolana, odepchnij poćwiartowane myśli, idź spać, lecz nie ze mną.
Nie lubię tłumaczyć, to nie mój problem gdy stoisz w deszczu i czekasz na romantyczne uniesieni. Nie zaskoczysz mnie, nie umiesz bowiem nic. Jesteś mi pyłem, dwójką słów pisanych z dużej litery - co dla mnie niezrozumiałe - inicjałami, których nikt nie zapamięta.

Grupa: żywioły

Poziom zaawansowania: średni

Po pierwsze, Ania, tyle lat już z nami jesteś więc można by było powiedzieć, że będziesz umiała napisać temat postu tak jak trzeba i poziom zaawansowania wybrać jeden z tych dostępnych XD Ale nie. Zamieniam ci sama, ale żeby to było ostatni raz, ok?

akcetp

Poza tym karta jak zwykle świetna.

<3